Fake news to nie jest wynalazek XXI wieku. Zjawisko to znane już było w czasach starożytnych. Dawniej nazywano to propagandą, plotką, legendą, mitem. Każde z tych określeń oznaczało manipulację informacją. Zmanipulowane informacje były narzędziem propagandy, miały wpływać na kształtowanie opinii publicznej, podburzać lud, albo przedstawiać władcę w dobrym, lub złym świetle. Jak dzisiaj wyglądają fake newsy? Obraz John Iglar z Widzimy je po każdorazowym uruchomieniu komputera, tabletu, telefonu, jak zalewa nas przeogromna masa informacji natarczywie wymuszających czytanie danego tekstu. Pulsujące okienka, krzykliwe tytuły, jaskrawe nagłówki, sensacyjne pierwsze zdania, to narzędzia do uzyskania określonych celów. Jednak chcąc korzystać z dobrodziejstw Internetu, musimy przedostać się przez gąszcz tych niechcianych i nachalnych treści, chociaż przyznam, że jest to niezmiernie męczące i denerwujące. Większość z tych informacji to typowe fake newsy, czyli nieprawdziwe informacje. Ich intencją jest wprowadzenie czytelnika w błąd w celu osiągnięcia korzyści finansowych, politycznych lub prestiżowych. Czy na pewno łapki w górę? Przecież chętnie stawiamy „łapki w górę” lubimy i powielamy treści, nie zastanawiając się dlaczego. A te treści po prostu odpowiadają naszym upodobaniom, zainteresowaniom. Albo też chcemy związać się, zintegrować się z określoną społecznością, bo w danej chwili wydaje się nam bardziej popularną. I często nieświadomie chcemy się trochę ogrzać w jej blasku. grafika social – media Niestety, między innymi dlatego, ilość nieprawdziwych informacji rośnie lawinowo. Wraz z rozwojem portali społecznościowych, fake newsy rozpowszechniane są przez nas samych. Dzieje się tak, kiedy przesyłamy najbliższym osobom informacje z prośbą o „pomoc choremu dziecku”, wysyłamy „światełko do nieba”, albo przekazujemy złote myśli i memy. Przecież to takie niewinne, rozbrajające, humanitarne albo po prostu śmieszne. Tylko nikt z nas nie sprawdza, czy taka informacja nie niesie za sobą określonej dla nas szkody. Co to jest dezinformacja medialna? To nic innego, jak narzędzie do manipulacji. Zaczynamy powielać informacje, robić to, z czym się świadomie nigdy nie zgodzilibyśmy się, ale ktoś podstępnie wpłynął na naszą podświadomość i nas do tego sprowokował. To przypomina zabawę w głuchy telefon, gdzie wielokrotnie powielana informacja, traci swój pierwotny sens. Dzieje się tak, kiedy kolejna osoba przekazująca informację doda odrobinę coś od siebie i wtedy powstaje hybryda pierwotnego pomysłu. Jednak hasło do głuchego telefonu jest tak wymyślone i sprecyzowane, aby zachęcić do przekazywania dalej. Dezinformacja różni się od niewinnej zabawy w głuchy telefon, bo niesie ze sobą określony cel wyrządzenia szkody. Dezinformacja wiąże się z fabrykowaniem fałszywych dokumentów, aby odbiorcę wprowadzić w błąd i w ten sposób wymusić podjęcie błędnych decyzji. Uwaga! Dotyczy to każdej dziedziny życia społecznego, kulturalnego, politycznego. W jakim celu rozpowszechniane są nieprawdziwe informacje? Rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji ma na celu osiągnięcie zamierzonych korzyści. Najczęściej są to dobra finansowe, polityczne, społeczne, prestiżowe. Najsmutniejszym jest fakt, że najbardziej narażoną grupą na fałszywe informacje są dzieci i seniorzy, ludzie ufni, otwarci, oraz ci, którzy nie mają wiedzy jak się bronić twórcami fake newsów i internetowymi oszustami. Na stronie Rządowego Centrum Bezpieczeństwa możemy przeczytać, że „Dezinformacja jest sztuką manipulacji” W dokumencie opublikowanym przez Europejską Agencję Cyberbezpieczeństwa (ENISA), czytamy, że dezinformacja to: “nieprawdziwe, niedokładne lub wprowadzające w błąd informacje rozpowszechnione w Internecie, zaprojektowane, przedstawione i promowane w szkodliwym celu lub dla