Zdaniem Sądu oddziaływanie wychowawcze rodziców, powinno być wzmocnione przez społeczeństwo dodatkowo poprzez zastosowanie środka wychowawczego w postaci upomnienia dlatego też orzeczono o jego zastosowaniu. Apelację od postanowienia Sąd Rejonowego wywiedli rodzice nieletniego O. K. zaskarżając postanowienie w punkcie I i zarzucając:
Postępowanie sądowe wiąże się z koniecznością uiszczenia kosztów związanych z procesem. Składa się na nie wiele pozycji: opłata sądowa, którą uiszcza powód wnoszący pozew do sądu, zwrot kosztów pełnomocnika strony, która wygrywa postępowanie, zwrot wydatków poniesionych przez sąd w toku postępowania (np. zaliczki na poczet opinii biegłych, koszty doręczeń korespondencji, koszty dojazdu świadków) i zwrot wydatków poniesionych w toku procesu przez stronę, która wygrywa postępowanie (np. zwrot kosztów sporządzenia opinii biegłych). Sąd dokonuje rozliczenia kosztów procesu w wyroku kończącym postępowanie. Stronie, która z różnych powodów jest niezadowolona z wydanego przez sąd rozstrzygnięcia, przysługuje prawo, aby wnieść zażalenie na koszty sądowe. Pobierz darmowy wzór pisma reklamacyjnego w formacie pdf i docx! Do pobrania: Wyroki i postanowienia, apelacje i zażalenie na koszty sądowe W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Kodeks postępowania cywilnego (kpc) wyróżnia dwa podstawowe rodzaje orzeczeń sądowych – wyroki oraz postanowienia. Ich rozróżnienie jest o tyle istotne, iż środek zaskarżenia i termin na jego wniesienie jest zależny od rodzaju orzeczenia. Wyroki wydawane są na końcu postępowania i rozstrzygają zarówno o istocie sprawy (np. czy powództwo o zapłatę określonej kwoty jest zasadne), jak i o kwestiach pobocznych (np. o kosztach sądowych). Postanowienia wydawane są co do kwestii, które wymagają rozstrzygnięcia w toku postępowania, lecz w takim przypadku wydanie postanowienia nie kończy procesu. Przykładem postanowień może być np. postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego albo postanowienie o obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet koniecznej opinii biegłego. Wyjątkowo, postanowienie może być orzeczeniem kończącym postępowanie – dzieje się tak w toku postępowania nieprocesowego, np. w sprawach rodzinnych albo spadkowych. Wyrok zaskarża się apelacją, zaś postanowienie – zażaleniem. Jeśli strona nie chce skarżyć wyroku co do jego części merytorycznej, a jedynie w zakresie kosztów sądowych, wówczas konieczne jest wniesienie zażalenia. Od wydanego w sprawie wyroku stronie przysługuje prawo do wniesienia apelacji w terminie do 14 dni od daty doręczenia orzeczenia. Apelacja może dotyczyć zarówno części merytorycznej wyroku (rozstrzygnięcia o tym, kto wygrywa, a kto przegrywa sprawę), jak i rozstrzygnięcia o kosztach. Co istotne, jeśli strona chce odwoływać się wyłącznie od części rozstrzygnięcia dotyczącej kosztów sądowych, a zgadza się z pozostałą częścią wyroku, wówczas konieczne jest złożenie apelacji. Od postanowienia przysługuje prawo by wnieść zażalenie na koszty sądowe (za wyjątkiem sytuacji, gdy postanowienie kończy postępowanie, wówczas konieczne jest wniesienie apelacji). Zażalenie na koszty sądowe - termin i adresat mają znaczenie Niezwykle istotne jest dochowanie terminu do wniesienia zażalenia. Termin ten wynosi 7 dni i uchybienie mu pociąga za sobą poważne konsekwencje, albowiem zażalenie wniesione po upływie terminu zostanie przez sąd odrzucone i nie będzie podlegało rozpoznaniu. Termin jest zawsze liczony od daty doręczenia orzeczenia (czyli od daty wskazanej na pokwitowaniu odbioru przesyłki), przy czym należy wskazać, iż strona winna wnieść o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Termin na wniesienie zażalenia wynosi 7 dni i jest liczony od daty doręczenia orzeczenia. Jeśli listonosz nie zastanie adresata, wówczas przesyłka będzie awizowana – dopuszczalne jest dwukrotne awizowanie (łącznie 14 dni). Uchybienie terminowi do wniesienia zażalenia będzie skutkowało odrzuceniem zażalenia. Zażalenie na koszty sądowe wnosi się zawsze w formie pisemnej do sądu II instancji za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Dla sądu rejonowego będzie to zawsze sąd okręgowy, zaś dla sądu okręgowego – sąd apelacyjny. Informację o tym, który sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia, można znaleźć na stronie internetowej sądu oraz na pouczeniu, które przesyłane jest razem z wyrokiem. Jeśli skarżący omyłkowo wniesie zażalenie do sądu II instancji, pomijając sąd, który wydał wyrok, wówczas termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany. Zażalenie podlega opłacie sądowej, której wysokość wynosi zazwyczaj 5% wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 30 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia w tym przypadku będzie wysokość skarżonych kosztów. Tak postanowił Sąd Najwyższy 29 czerwca 2011 roku (sygn. III PZ 5/2011). Skarżący musi uzasadnić swoje żądanie Kpc wyczerpująco wskazuje, jakie wymogi formalne muszą zostać spełnione, aby środek zaskarżenia był wniesiony skutecznie. Do wnoszenia zażalenia stosuje się przepisy dotyczące apelacji. Można wyróżnić cztery podstawowe części, z których musi składać się każde zażalenie na koszty sądowe: część informacyjna: wskazanie daty sporządzenia zażalenia i miejscowości jej sporządzenia, dane adresowe sądu, który wydał wyrok oraz sądu, do którego zażalenie jest kierowane, oznaczenie sygnatury sprawy i stron postępowania, oznaczenie wyroku, który podlega zaskarżeniu; część merytoryczna: wskazanie zarzutów opisujących, jakich uchybień dopuścił się sąd I instancji i określenie, w jaki sposób zaskarżone rozstrzygnięcie powinno zostać zmienione; uzasadnienie: krótka argumentacja dotycząca zarzutów wymienionych powyżej; własnoręczny podpis osoby wnoszącej zażalenie. Bez wątpienia najważniejszą częścią każdego zażalenia jest dokładne określenie, z jakiego powodu skarżący składa ten środek odwoławczy i czego się domaga. Opisanie uchybień popełnionych przez sąd I instancji ma formę zarzutów, które przedstawiane są na wstępie zażalenia, a następnie podlegają rozwinięciu w treści uzasadnienia. Przepisy dotyczące wnoszenia apelacji i zażaleń nie zawierają katalogu zarzutów, jednakże przyjmuje się, iż zarzuty mogą dotyczyć: błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez sąd I instancji za podstawę orzeczenia, które to błędy miały istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. sąd pomylił się w obliczeniu kwoty kosztów sądowych albo strona była zwolniona od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu, a sąd w rozstrzygnięciu nałożył na nią obowiązek pokrycia tej kwoty); naruszenia przepisów prawa materialnego, które mogą przybrać postać błędnej wykładni albo niewłaściwego zastosowania (sąd niewłaściwie interpretuje lub niewłaściwie stosuje przepisy, które stanowią podstawę orzeczenia o kosztach); naruszenia przepisów postępowania, jeśli to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia (np. niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 98 i n. kpc, określających kto i na jakich zasadach jest zobowiązany do poniesienia kosztów procesu). Zadaniem sądu II instancji, do którego trafi zażalenie, będzie ustalenie, czy i jakie błędy popełnił sąd, który wydał wyrok. Z tego też względu prawidłowe skonstruowanie zarzutów, wykazanie i uzasadnienie uchybień, które w ocenie skarżącego zostały popełnione na etapie postępowania przed sądem I instancji, ma kluczowe znaczenie. Zażalenia są rozpoznawane na posiedzeniach niejawnych, co oznacza, że strona wnosząca zażalenie na koszty sądowe nie zostanie poinformowana o dacie posiedzenia i otrzyma jedynie postanowienie o rozstrzygnięciu zażalenia. Postanowienie wydane przez sąd drugiej instancji jest ostateczne i niezaskarżalne.2. odpis postanowienia doręczyć powódce z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia na rozstrzygnięcia zawarte w punktach 2. i 3. postanowienia; pełnomocnikowi pozwanego; 3. akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni z zpo. T., dnia 26 czerwca 2017 r. Postanowienie o sygnaturze I C 334/16 wydane przez Sąd Rejonowy w TczewieZgodnie z kodeksem postępowania cywilnego w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Uprawnionym do żądania udzielenia zabezpieczenia jest każda strona lub uczestnik postępowania jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny występuje gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Można żądać zabezpieczenia zarówno roszczeń pieniężnych jak i niepieniężnych. Zabezpieczenia udziela się na wniosek. Może być udzielone także z urzędu (gdy postępowanie może być wszczęte z urzędu). Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Czy od zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego o oddaleniu zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie zabezpieczenia można się odwołać? Czy jest ono prawomocne? Zgodnie z art. 394 kodeksu postępowania cywilnego Zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest: zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie; odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; oddalenie opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego oraz niedopuszczenie interwenienta do udziału w sprawie wskutek uwzględnienia opozycji; rygor natychmiastowej wykonalności; wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; stwierdzenie prawomocności orzeczenia; skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania; odmowa uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa; zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka; oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego; zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem; odrzucenie zażalenia; odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Powyższy katalog jest katalogiem zamkniętym. Na postanowienie Sądu Okręgowego o oddaleniu zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie zabezpieczenia odwołać się nie można. Od powyższego postanowienia nie można wnieść środka odwoławczego lub innego środka zaskarżenia, dlatego też jest ono prawomocne. uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania. Zażalenie od postanowienia Sądu Rejonowego w Z. wniósł ponadto podejrzany R. K., zaskarżając je w całości, zarzucając obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art.
Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji. Apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd okręgowy, a od wyroku sądu okręgowego jako pierwszej instancji - sąd apelacyjny. Rozpoznanie sprawy następuje w składzie trzech sędziów zawodowych. Postanowienia dotyczące postępowania dowodowego na posiedzeniu niejawnym wydaje sąd w składzie jednego sędziego. Apelacja jest środkiem odwoławczym służącym do zaskarżania orzeczeń sądu o charakterze merytorycznym, to jest rozstrzygających o istocie sprawy. Należą do nich: - wyroki końcowe, - wyroki częściowe, - wyroki wstępne, - wyroki łączne - wydane po połączeniu spraw do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, - wyroki uzupełniające, wyroki zaoczne, jeżeli stroną wnoszącą środek zaskarżenia jest powód, - postanowienia rozstrzygające co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym, - wpis w księdze wieczystej oraz wykreślenie. Z tej kategorii wyłączone są postanowienia (wpis, wykreślenie), gdy rozstrzygnięcie co do istoty sprawy wydane zostało przez referendarza sądowego. Wówczas na orzeczenie referendarza sądowego przysługuje skarga. Apelacja może być wniesiona wyłącznie od wyroku (postanowienia co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym), nie zaś od jego uzasadnienia, i to orzeczenia istniejącego. Postanowienie o przyznaniu i cofnięciu zwolnienia od kosztów sądowych, o odmowie zwolnienia, o odrzuceniu wniosku o zwolnienie oraz o nałożeniu na stronę obowiązku uiszczenia kosztów i skazaniu na grzywnę, jak również postanowienie o ustanowieniu, cofnięciu ustanowienia, o odrzuceniu wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego oraz o skazaniu na grzywnę i nałożeniu na stronę obowiązku uiszczenia ich wynagrodzenia sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego. W dwuinstancyjnym postępowaniu sądowym kontroli apelacyjnej można poddać tylko rozstrzygnięcie, które wynika z orzeczenia sądu pierwszej instancji. Przy ocenie dopuszczalności apelacji istotne jest, czy sąd pierwszej instancji orzekł o całości żądania objętego wnioskiem. Zaskarżenie nieistniejącego rozstrzygnięcia nie jest dopuszczalne. Nie można oprzeć apelacji na zarzucie, że sąd nie orzekł o całości żądania strony. W takim wypadku stronie przysługuje wniosek o uzupełnienie orzeczenia lub prawo wystąpienia z odrębnym wnioskiem. Strona będzie zawsze miała interes prawny, gdy istnieje obiektywna potrzeba zmiany lub uchylenia orzeczenia w świetle obowiązujących przepisów, a także gdy strona uzyskała dla siebie orzeczenie nieuwzględniające jej żądań i wniosków. Legitymacja do wniesienia apelacji od wyroku przysługuje tylko stronie, której dotyczy ten wyrok, przez co należy rozumieć, że wyrok zawiera rozstrzygnięcie (pozytywne lub negatywne) o żądaniu, z którym ta strona wystąpiła (jako powód) lub które przeciwko niej zostało skierowane (jako pozwanemu). Współpozwanemu w procesie nie przysługuje prawo zaskarżenia wyroku w części oddalającej powództwo (w całości lub w części) w stosunku do pozostałego pozwanego także wówczas, gdy uwzględnienie powództwa (w całości lub w części) w stosunku do innego pozwanego mogłoby mieć wpływ na zakres odpowiedzialności tego skarżącego. Zaskarżenie wyroku w części oddalającej powództwo względem innych pozwanych może nastąpić tylko przez powoda. Współuczestnik (formalny lub materialny) nie jest nigdy legitymowany do zaskarżenia orzeczenia przeciwko innemu współuczestnikowi występującemu po tej samej stronie procesowej, choćby rozstrzygnięcie przez sąd odnośnie do tego drugiego współuczestnika oddziaływało na rozstrzygnięcie odnoszące się do niego. Termin wniesienia apelacji Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia. Terminy uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła apelację do sądu drugiej instancji. W takim wypadku sąd ten niezwłocznie przesyła apelację do sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Po doręczeniu apelacji stronie przeciwnej sąd pierwszej instancji przedstawia niezwłocznie akta sprawy sądowi drugiej instancji. Strona przeciwna może w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia apelacji wnieść odpowiedź na apelację wprost do sądu drugiej instancji. Odpowiedź na apelację jest pismem procesowym przygotowawczym, w którym strona przeciwna może podjąć obronę przeciwko zarzutom apelacji, podnieść własne zarzuty, złożyć własne wnioski. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu. Wstrzymanie wykonania orzeczenia i zabezpieczenie W razie wniesienia skargi kasacyjnej, gdyby na skutek wykonania orzeczenia stronie mogła być wyrządzona niepowetowana szkoda, sąd drugiej instancji może wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia do czasu ukończenia postępowania kasacyjnego lub uzależnić wykonanie tego orzeczenia - a w razie oddalenia apelacji także orzeczenia sądu pierwszej instancji - od złożenia przez powoda stosownego zabezpieczenia. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Zabezpieczenie może również polegać na wstrzymaniu wydania powodowi sum pieniężnych po ich wyegzekwowaniu od pozwanego lub na wstrzymaniu sprzedaży zajętego majątku. Do czasu upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wstrzymuje się z urzędu sprzedaż nieruchomości. Zmiana miejsca zamieszkania W razie wydania przez sąd drugiej instancji orzeczenia, od którego przysługuje skarga kasacyjna, strony i ich przedstawiciele mają obowiązek, do czasu upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, zawiadamiać sąd drugiej instancji o każdej zmianie miejsca zamieszkania. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.na postanowienia Sądu Rejonowego w () z dnia 18 lutego 2019 r., sygn. akt I C 512/18 postanawia: oddalić zażalenie. SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Andrzej Dyrda SSO Henryk Brzyżkiewicz Sygn. akt III Cz 511/19 UZASADNIENIE Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 czerwca 2018r. Sąd Rejonowy w ()przyznał biegłemu R. H. wynagrodzenie Chodzi tutaj o: – wszelkie postanowienia zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa wyłącza zaskarżalność (art. 459 § 1 kodeksu postępowania karnego); – wszelkie postanowienia „co do środka zabezpieczającego” (art. 459 § 2 – postanowienie o zastosowaniu, jak i odmowie zastosowania takiego środka; – inne postanowienia niż wymienione wyżej w wypadkach przewidzianych w ustawie, wtedy gdy przepis szczególny tak stanowi (art. 459 § 2 np. w przedmiocie zawieszenia postępowania (art. 22 § 2 dotyczące właściwości sądu (art. 35 § 3 o umieszczeniu oskarżonego na obserwacji psychiatrycznej lub o jej przedłużeniu (art. 203 § 4 w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 i art. 254 w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 3 postanowienia prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia powództwa cywilnego wydanego na podstawie art. 69 § 1 i 2 o odmowie udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym (art. 159 postanowienia co do odtworzenia akt wydanego na podstawie art. 165 § 1 (art. 165 § 2 postanowienia o przesłuchaniu lub zezwoleniu na przesłuchanie osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej (art. 180 § 2 postanowienia o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka wydanego na podstawie art. 184 § 1 (art. 184 § 5 – zarządzenia o podobnych do wymienionych wyżej wymogach, tj. zamykające drogę do wydania wyroku, dotyczące środka zabezpieczającego lub zaskarżalne z mocy przepisów szczególnych (art. 466 § 1 np. o odmowie przyjęcia wniosku o uzasadnienie wyroku (art. 422 § 3 o odmowie przyjęcia środka odwoławczego (art. 429 § 2 o zwrocie aktu oskarżenia do uzupełnienia braków formalnych (art. 337 § 2 zarządzenia dotyczącego kar porządkowych (art. 290 § 2 – wszelkie postanowienia i zarządzenia, ale wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym i tylko dotyczące osób niebędących stronami, jeśli naruszają ich prawa lub interesy (art. 302 § 1 – czynności lub zaniechania czynności w wypadkach przewidzianych w ustawie, np. zażalenie na zatrzymanie (art. 246 § 1 na przeszukanie i zatrzymanie rzeczy (art. 236 § 1 niedoręczenie w terminie 6 tygodni od zgłoszenia zawiadomienia o przestępstwie zawiadomienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia dochodzenia lub śledztwa (art. 306 § 3 w zw. z art. 325a Zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, której postanowienie, zarządzenie lub czynność bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 459 § 3 Wnosi się je do organu, który wydał zaskarżoną decyzję w terminie zawitym 7 dni od jej ogłoszenia, a gdy przepis ustawy nakazuje doręczyć odpis – od daty doręczenia. Uzasadnienie postanowienia sporządza się wraz z postanowieniem (art. 98 § 1 a zarządzenia uzasadnia się z urzędu, gdy podlegają zaskarżeniu (art. 99 § 2 Osoba niebędąca stroną, uprawniona do wniesienia zażalenia, może korzystać z pomocy pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu (art. 87 § 2 Jeżeli zażalenie odnosi się do postanowienia (zarządzenia) kończącego postępowanie, a jest sporządzone przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się odpowiednią liczbę odpisów (jak w przypadku apelacji) dla osób, których dotyczy zaskarżona decyzja. Należy podkreślić, że złożenie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątek stanowi zażalenie na karę porządkową aresztowania (art. 290 § 3 Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia nie wymaga uzasadnienia (art. 462 § 2 Zażalenie jest rozpoznawane przez sąd na posiedzeniu. Strony, obrońcy, pełnomocnicy i inni zainteresowani uczestnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego, w przypadku gdy rozpoznaje on zażalenie na postanowienie kończące postępowanie, na postanowienie o zatrzymaniu, na postanowienie, przy wydawaniu którego w I instancji podmiotom tym przysługiwało prawo do udziału w posiedzeniu sądu (art. 464 § 1 Prawo do udziału w posiedzeniu sądu rozstrzygającego kwestię w I instancji przysługuje również do posiedzeń: – poprzedzających zastosowanie środka zapobiegawczego oraz przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania (art. 249 § 3 i 5 – przewidzianych w sprawach wymienionych w art. 339 § 1 i 3 pkt 1, 2 i 6 (art. 339 § 5 tj.: a) gdy prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających, w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania, b) gdy akt oskarżenia zawiera wniosek z art. 335 c) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu; – w kwestii przepadku przedmiotu poręczenia (art. 270 § 2 i w przedmiocie odtworzenia akt (art. 164 – w kwestii umorzenia i zastosowania środka zabezpieczającego (art. 354 pkt 2 – w kwestii uzupełnienia wyroku o pewne rozstrzygnięcia (art. 420 § 3 – w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 2 – w kwestii wznowienia prawomocnie zakończonego procesu (art. 544 § 3 – w przedmiocie wniosku państwa obcego o ekstradycję (art. 603 § 1 i 2 – w przedmiocie wykonania europejskiego nakazu aresztowania (art. 607l § 1 i 3 Osobę uprawnioną do udziału w posiedzeniu, czy to z mocy prawa, czy też w wyniku zgody sądu, należy powiadomić o czasie i miejscu takiego posiedzenia (art. 117 W trakcie posiedzenia strony mogą składać wnioski, oświadczenia i przedstawiać swoją argumentację, a także możliwe jest zwrócenie uwagi sądu na dostrzeżone uchybienia, które mogą powodować ewentualną potrzebę rozpoznania środka poza granicami zaskarżenia. Zasadą jest, że organem odwoławczym od zaskarżalnych rozstrzygnięć prokuratora jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 465 § 2 Wyjątkami od tej zasady są sytuacje, gdy według przepisów – organem odwoławczym pozostaje sąd, ale inny niż właściwy do rozpoznania sprawy, np. zażalenie na prokuratorskie postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia służy do SR miejsca prowadzenia postępowania (art. 293 § 3 zażalenie na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 Z kolei na zatrzymanie zarządzone przez prokuratora w celu doprowadzenia osoby podejrzanej (art. 247 zażalenie przysługuje do SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania przygotowawczego; – organem odwoławczym jest prokurator nadrzędny nad tym prokuratorem, który wydał zaskarżone rozstrzygnięcie. Chodzi tutaj o zażalenie na umorzenie postępowania przygotowawczego z uwagi na prywatnoskargowy charakter czynu i brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu (art. 465 § 2a – organem odwoławczym jest prokurator bezpośrednio przełożony nad tym, który wydał rozstrzygnięcie lub dokonał czynności. Dotyczy to zażaleń na odmowę udostępnienia akt oraz zażaleń na postanowienia, zarządzenia i inne czynności prokuratora podejmowane w trakcie postępowania przygotowawczego; – zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów wydane w postępowaniu przygotowawczym kierowane jest do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru. W przypadku gdy ten się do niego nie przychyli, to przekazuje je do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 626a Zgodnie z dyspozycją art. 465 § 3 i art. 466 § 1 zażalenie na postanowienia i zarządzenia nieprokuratorskiego organu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadzorujący dane postępowanie. Z kolei na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw (które obecnie nie wymaga zatwierdzenia przez prokuratora – art. 325e § 2 zażalenie składane jest do prokuratora nadzorującego, a w sytuacji gdy ten się do niego nie przychyla, musi przekazać je do sądu. Zgodnie z postanowieniem SN z r., jeżeli w postępowaniu złożonym pod względem podmiotowym wpłyną zażalenia na decyzje, które rozstrzygają wobec poszczególnych oskarżonych identyczne kwestie, to wprawdzie zaskarżone decyzje mają charakter odrębny i samoistny, ale postępowanie zażaleniowe może zostać przeprowadzone jako jedno postępowanie złożone pod względem podmiotowym. Dlatego też instancja odwoławcza może łącznie rozpoznać zażalenia przeciwko tym różnym decyzjom. Przepisy dotyczące rozpoznawania zażaleń na postanowienia i zarządzenia stosuje się również do rozpatrywania zażalenia na czynności lub zaniechanie czynności, o ile ustawa przewiduje możliwość zaskarżenia (art. 467 § 1 Zażalenie przysługuje do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora bezpośrednio przełożonego albo nadzorującego i tylko w przypadku zażalenia na zatrzymanie organem odwoławczym jest sąd – SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania (art. 246 § 2 Przy zażaleniach na czynności lub ich zaniechanie decyzja nie dotyczy uchylenia, zmiany lub utrzymania w mocy. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza czynności w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom oraz podejmuje inne przewidziane w ustawie środki (art. 467 § 2 22 października 2009 r. Senat RP zadecydował o tzw. dużej nowelizacji kodeksów : karnego, postępowania karnego, karnego wykonawczego oraz karnego skarbowego. Nowelizacja weszła w życie 8 czerwca 2010 r. (DzU z 2009 roku nr 206, poz. 1589) i znacznie zwiększyła dotychczasowe uprawnienia radców prawnych, jako pełnomocników w postępowaniu karnym. Obecnie, bez żadnych ograniczeń, pełnomocnikiem może być zarówno adwokat, jak i radca prawny. Ponadto radcom prawnym przyznano uprawnienia w zakresie sporządzenia i podpisania subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego. Istotną zmianą jest również uprawnienie radcy prawnego, bez względu na to, czyim jest pełnomocnikiem, do sporządzenia i podpisania apelacji od wyroku sądu okręgowego. Zmiana ta z pewnością spowoduje większą dostępność pomocy prawnej oferowanej przez profesjonalnych pełnomocników w postępowaniu karnym. Niezmienione pozostały natomiast ograniczenia dotyczące obrony oskarżonego. W dalszym ciągu takie uprawnienia posiadają jedynie adwokaci. Wielokrotnie powtarzanym argumentem ze strony środowiska adwokatów sprzeciwiających się rozszerzeniu tych uprawnień na radców prawnych jest fakt, że nie posiadają oni wystarczającej wiedzy z zakresu prawa karnego. Po to, by ułatwić radcom prawnym przyswojenie nowych zasad procedury karnej, w każdy czwartek w serwisie publikujemy fragmenty książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych". Autorka jest prokuratorem w stanie spoczynku, zajmuje się pracą naukową i dydaktyczną z zakresu prawa karnego i procedury karnej Fragment pochodzi z książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych”, Wydawnictwo Gaskor Sp. z Wrocław 2011 Więcej w serwisie: Postępowanie karne dla radców . 533 303 468 533 313 78 717 265